Ντικτόνιους, Έλμερ

(ElmerDiktonius, Χέλσινγκφορς 1896 – Ελσίνκι 1961). Φιλανδός σουηδόφωνος ποιητής. Γιος εργατών σπούδασε μουσική και σύνθεση στην πατρίδα του και στο εξωτερικό· κατόπιν αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία και συνδέθηκε με την ομάδα των εξπρεσιονιστών, οι οποίοι στη Φιλανδία εξέδιδαν τα περιοδικά Ultra και Quo sego. Οι πρώτες του ποιητικές συλλογές (Η ποίησή μου, 1921, Σκληρά τραγούδια, 1922· Πετροκάρβουνο, 1927) αποκαλύπτουν έναν ποιητή ορμητικό, αφοσιωμένο στην τέχνη του, ο οποίος αναζητεί νέες μορφές ύφους. Αλλά ήδη στο τελευταίο από τα βιβλία αυτά, αν και είναι ακόμα παρόντα τα πρώτα μοτίβα, όπως φαίνεται στο ποίημα που έγραψε ο Ν. για τον θάνατο του Σάκο και του Βαντσέτι, υπάρχουν ορισμένοι τόνοι, οι οποίοι φανερώνουν την απαρχή μιας πιο ήρεμης ποιητικής παραγωγής (Δυνατός αλλά σκοτεινός, 1930, Γη και σύννεφα, 1934, Προειδοποίηση, 1942, Άνοιξη τον Νοέμβριο, 1951), όπου η αίσθηση της φύσης, η παρατήρηση του τοπίου και της καθημερινής ζωής αποτελούν το κύριο μοτίβο. Και ως πεζογράφος επίσης ο Ν. αποκαλύπτει στα διηγήματα (Γιαν Κούμπικ 1932), στα ειδύλλια και στις νουβέλες του τα ίδια εκείνα στοιχεία, που χαρακτηρίζουν τους στίχους του.